حساب‌های سرویس Active Directory اغلب پس از فراموش شدن هدف اصلی‌شان، در پس‌زمینه باقی می‌مانند و با رمزعبورهای منقضی‌نشده یا قدیمی فعال باقی می‌مانند. این حساب‌های یتیم که برای برنامه‌های قدیمی، وظایف زمان‌بندی‌شده، اسکریپت‌های اتوماسیون یا محیط‌های تست ایجاد شده‌اند، اغلب از نظارت امنیتی روتین فرار می‌کنند و هدف اصلی مهاجمان برای نفوذ مخفیانه به شبکه محسوب می‌شوند. این حساب‌ها می‌توانند به عنوان دروازه‌های صامت برای مسیرهای حمله و حرکت جانبی در محیط‌های سازمانی عمل کنند.

برای ایمن‌سازی حساب‌های سرویس AD، سازمان‌ها باید ابتدا آن‌ها را شناسایی و فهرست‌بندی کنند، سپس بهترین شیوه‌هایی مانند اعمال کمترین سطح دسترسی، استفاده از حساب‌های سرویس مدیریت‌شده، ممیزی منظم، اجرای سیاست‌های رمزعبور قوی، محدود کردن استفاده، غیرفعال کردن حساب‌های استفاده‌نشده، جداسازی نقش‌ها و استفاده از ابزارهای اتوماسیون را پیاده‌سازی کنند. ابزارهایی مانند Specops Password Auditor می‌توانند در شناسایی آسیب‌پذیری‌ها و اتوماسیون فرآیندهای امنیتی کمک کنند.